Szałasy na Kopieńcu powstały w latach 20. XX wieku, w miejscu wcześniejszych form drewnianych zabudowań gospodarczych z XIX wieku z przeznaczeniem na prowadzoną działalność wypasu owiec na pobliskich halach. Od czasu ich budowy prowadzone były jedynie doraźne prace remontowe. Początkowo dokonywane przez ich pierwotnych właścicieli i ich spadkobierców, a od lat 70. XX wieku przez Muzeum Tatrzańskie im. dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem oraz Tatrzański Park Narodowy. W ostatnich latach nie prowadzono żadnych prac remontowych.
Wykonana w styczniu 2020 roku ekspertyza stanu technicznego szałasów na Kopieńcu wskazała na degradację elementów drewnianych spowodowaną warunkami atmosferycznymi. We wszystkich 4 obiektach duża część podłóg i ścian uległa korozji biologicznej lub zniszczeniu. Elementy drewniane ścian i więźby dachowej zasiedlone zostały przez szkodniki drewna. Do destrukcji przyczyniają się również nieszczelności i przeciekanie dachów szałasów. Stan techniczny budynków wymaga wymiany uszkodzonych elementów. Realizowany przez Tatrzański Park Narodowy projekt ma na celu renowację zniszczonych szałasów.
Nazwa projektu: Zakopane, szałasy, lata 20 XX w., naprawa ścian, odtworzenie dachów, uzupełnienie stolarki remont podłóg
Kwota:40 000 zł
Projekt zrealizowany przy wsparciu finansowym województwa małopolskiego.
Wykonana w styczniu 2020 roku ekspertyza stanu technicznego szałasów na Kopieńcu wskazała na degradację elementów drewnianych spowodowaną warunkami atmosferycznymi. We wszystkich 4 obiektach duża część podłóg i ścian uległa korozji biologicznej lub zniszczeniu. Elementy drewniane ścian i więźby dachowej zasiedlone zostały przez szkodniki drewna. Do destrukcji przyczyniają się również nieszczelności i przeciekanie dachów szałasów. Stan techniczny budynków wymaga wymiany uszkodzonych elementów. Realizowany przez Tatrzański Park Narodowy projekt ma na celu renowację zniszczonych szałasów.
Nazwa projektu: Zakopane, szałasy, lata 20 XX w., naprawa ścian, odtworzenie dachów, uzupełnienie stolarki remont podłóg
Kwota:40 000 zł
Projekt zrealizowany przy wsparciu finansowym województwa małopolskiego.
Muzeum Tatrzańskie we współpracy z Tatrzańskim Parkiem Narodowym zrealizowało projekt „Archiwum Tatr i Podhala” – dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jego celem jest archiwizacja, opracowanie i udostępnienie wybranych tytułów prasy zakopiańskiej oraz fotografii.
Zapraszamy na portal prezentujący efekty naszej pracy. Udostępniamy tam fotografie autorstwa Władysława Wernera, Witolda Henryka Paryskiego, pełne roczniki wybranych tytułów prasy zakopiańskiej oraz zdigitalizowane obiekty ze zbiorów Muzeum Tatrzańskiego w ramach wcześniejszego projektu RPO województwa małopolskiego.
Zapraszamy na portal prezentujący efekty naszej pracy. Udostępniamy tam fotografie autorstwa Władysława Wernera, Witolda Henryka Paryskiego, pełne roczniki wybranych tytułów prasy zakopiańskiej oraz zdigitalizowane obiekty ze zbiorów Muzeum Tatrzańskiego w ramach wcześniejszego projektu RPO województwa małopolskiego.
Muzeum Tatrzańskie we współpracy z Tatrzańskim Parkiem Narodowym od 18/06/2019 do 31/12/2019 realizuje projekt pn. „Archiwum Tatr i Podhala”.
Celem projektu jest archiwizacja, opracowanie i udostępnienie wybranych tytułów prasy zakopiańskiej oraz fotografii. Efektem projektu będzie umieszczenie na portalu Muzeum Tatrzańskiego i stronie internetowej Tatrzańskiego Parku Narodowego odwzorowań cyfrowych w formacie PDF prasy zakopiańskiej: „Zakopiańska Lista Gości” (1888-1903), „Echo Tatrzańskie” (1918-1919), „Głos Zakopiański” (1923-1926), „Przegląd Zakopiański” (1899-1904) oraz 900 fotografii autorstwa Władysława Wernera i 200 fotografii autorstwa Henryka Witolda Paryskiego wraz z metadanymi opisowymi.
Władysław Werner (1922-1982) – fotoreporter, fotografik. Po wojnie w Warszawie pracował jako fotoreporter w Centralnej Agencji Fotograficznej. W 1951 roku osiadł w Zakopanem. Jego fotoreportaże z Tatr i Podtatrza pojawiały się w licznych czasopismach, a fotografie z tego regionu w wielu książkach i albumach. Stał się jednym z czołowych fotografików zakopiańskich, uczestniczył w wystawach zbiorowych i był autorem wielu wystaw własnych w kraju i zagranicą.
Witold Henryk Paryski (1909-2000) – bibliograf, taternik, przewodnik tatrzański, ratownik TOPR, alpinista; autor szeregu opracowań z szeroko pojętej tematyki górskiej. Zdjęcia z kolekcji to unikatowy zbiór fotografii tatrzańskich oraz zdjęcia dokumentujące polskie wyprawy w góry Europy i Ameryki Południowej. Część z nich została wykonana w latach dwudziestych i trzydziestych XX w., część w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Witold Henryk Paryski wykonywał zdjęcia w trakcie wypraw wspinaczkowych. Są to zdjęcia topograficzne a także uwieczniające taterników polskich okresu międzywojennego.
Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Celem projektu jest archiwizacja, opracowanie i udostępnienie wybranych tytułów prasy zakopiańskiej oraz fotografii. Efektem projektu będzie umieszczenie na portalu Muzeum Tatrzańskiego i stronie internetowej Tatrzańskiego Parku Narodowego odwzorowań cyfrowych w formacie PDF prasy zakopiańskiej: „Zakopiańska Lista Gości” (1888-1903), „Echo Tatrzańskie” (1918-1919), „Głos Zakopiański” (1923-1926), „Przegląd Zakopiański” (1899-1904) oraz 900 fotografii autorstwa Władysława Wernera i 200 fotografii autorstwa Henryka Witolda Paryskiego wraz z metadanymi opisowymi.
Władysław Werner (1922-1982) – fotoreporter, fotografik. Po wojnie w Warszawie pracował jako fotoreporter w Centralnej Agencji Fotograficznej. W 1951 roku osiadł w Zakopanem. Jego fotoreportaże z Tatr i Podtatrza pojawiały się w licznych czasopismach, a fotografie z tego regionu w wielu książkach i albumach. Stał się jednym z czołowych fotografików zakopiańskich, uczestniczył w wystawach zbiorowych i był autorem wielu wystaw własnych w kraju i zagranicą.
Witold Henryk Paryski (1909-2000) – bibliograf, taternik, przewodnik tatrzański, ratownik TOPR, alpinista; autor szeregu opracowań z szeroko pojętej tematyki górskiej. Zdjęcia z kolekcji to unikatowy zbiór fotografii tatrzańskich oraz zdjęcia dokumentujące polskie wyprawy w góry Europy i Ameryki Południowej. Część z nich została wykonana w latach dwudziestych i trzydziestych XX w., część w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Witold Henryk Paryski wykonywał zdjęcia w trakcie wypraw wspinaczkowych. Są to zdjęcia topograficzne a także uwieczniające taterników polskich okresu międzywojennego.
Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Projekt pn. "Dom Przyrody, Park Ludzi - Przez Edukację Ekologiczną do Zrównoważonego Korzystania z Ekosystemów Tatr", realizowany przez Tatrzański Park Narodowy, korzysta z dofinansowania w kwocie 2 708 255,55 zł pochodzącego z Islandii, Liechtensteinu i Norwegii w ramach funduszy EOG.
Celem projektu jest dotarcie z ofertą edukacyjną do jak największej liczby odbiorców, zwiększenie świadomości wśród społeczeństwa o bioróżnorodności ekosystemów Tatr oraz kształtowanie pozytywnych wzorców zarówno wśród przyjezdnych, jak i lokalnych mieszkańców. Efekt końcowy realizowanego projektu to nowatorskie Centrum Edukacji Przyrodniczej, które swoją innowacyjnością i atrakcyjnością będzie zachęcało turystów do odwiedzenia go i poszerzenia wiedzy o przyrodzie Tatrzańskiego Parku Narodowego przed rozpoczęciem wędrówek po górskich ścieżkach. W efekcie na szlak wyruszą turyści świadomi i wyedukowani, którzy swoją postawą będą propagować pozytywne wzorce.
Poprzez fundusze EOG i fundusze norweskie Islandia, Liechtenstein i Norwegia przyczyniają się do zmniejszania nierówności społecznych i ekonomicznych oraz wzmacniania relacji dwustronnych z państwami beneficjentami w Europie. Trzy państwa ściśle współpracują z UE na podstawie Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (Porozumienie EOG).
W okresie 2009–2014 wartość funduszy EOG i funduszy norweskich wynosi 1,79 miliarda euro. Norwegia zapewnia około 97% łącznego finansowania. Fundusze są dostępne dla organizacji pozarządowych, instytucji badawczych i szkół wyższych, sektora publicznego i sektora prywatnego w 12 nowo przyjętych państwach członkowskich UE oraz Grecji, Portugalii i Hiszpanii. W ich ramach ma miejsce szeroka współpraca z podmiotami z państw darczyńców, a przedsięwzięcia mogą być wdrażane do 2016 r.
Najważniejsze obszary wsparcia obejmują ochronę środowiska i zmiany klimatyczne, badania i stypendia, społeczeństwo obywatelskie, ochronę zdrowia i wsparcie dla dzieci, równość płci, sprawiedliwość i dziedzictwo kulturowe.
więcej na www.eeagrants.tpn.pl
Celem projektu jest dotarcie z ofertą edukacyjną do jak największej liczby odbiorców, zwiększenie świadomości wśród społeczeństwa o bioróżnorodności ekosystemów Tatr oraz kształtowanie pozytywnych wzorców zarówno wśród przyjezdnych, jak i lokalnych mieszkańców. Efekt końcowy realizowanego projektu to nowatorskie Centrum Edukacji Przyrodniczej, które swoją innowacyjnością i atrakcyjnością będzie zachęcało turystów do odwiedzenia go i poszerzenia wiedzy o przyrodzie Tatrzańskiego Parku Narodowego przed rozpoczęciem wędrówek po górskich ścieżkach. W efekcie na szlak wyruszą turyści świadomi i wyedukowani, którzy swoją postawą będą propagować pozytywne wzorce.
Poprzez fundusze EOG i fundusze norweskie Islandia, Liechtenstein i Norwegia przyczyniają się do zmniejszania nierówności społecznych i ekonomicznych oraz wzmacniania relacji dwustronnych z państwami beneficjentami w Europie. Trzy państwa ściśle współpracują z UE na podstawie Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (Porozumienie EOG).
W okresie 2009–2014 wartość funduszy EOG i funduszy norweskich wynosi 1,79 miliarda euro. Norwegia zapewnia około 97% łącznego finansowania. Fundusze są dostępne dla organizacji pozarządowych, instytucji badawczych i szkół wyższych, sektora publicznego i sektora prywatnego w 12 nowo przyjętych państwach członkowskich UE oraz Grecji, Portugalii i Hiszpanii. W ich ramach ma miejsce szeroka współpraca z podmiotami z państw darczyńców, a przedsięwzięcia mogą być wdrażane do 2016 r.
Najważniejsze obszary wsparcia obejmują ochronę środowiska i zmiany klimatyczne, badania i stypendia, społeczeństwo obywatelskie, ochronę zdrowia i wsparcie dla dzieci, równość płci, sprawiedliwość i dziedzictwo kulturowe.
więcej na www.eeagrants.tpn.pl
