Do strony Parku
Szukaj w sklepie
Szukaj w serwisie
Szukaj
Konto
Koszyk
Stworzenie broszury o Rysach i Przełęczy pod Chłopkiem to wspólna inicjatywa Tatrzańskiego Parku Narodowego i Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. Jej celem jest przekazanie polskim turystom najważniejszych informacji na temat bezpieczeństwa, potrzebnego sprzętu i przygotowania do przejścia tych jednych z najtrudniejszych technicznie tras turystycznych poprowadzonych w Tatrach Wysokich.Morskie Oko jest najczęściej odwiedzanym miejscem w Tatrach Polskich. Nic więc dziwnego, że wysokogórskie szlaki, które startują znad tego kultowego jeziora, cieszą się dużą popularnością.Dwa najtrudniejsze z nich – na Rysy i na Przełęcz pod Chłopkiem – zasługują na miano jednych z najpoważniejszych turystycznych wypraw w tych górach ze względu na długość, różnicę wysokości oraz trudności techniczne. Dlatego też są naturalnym celem dla dobrze przygotowanego i doświadczonego turysty wysokogórskiego.Niestety, magia morskoocznych olbrzymów, szczególnie najwyższych w Polsce Rysów, działa jak magnes i na tych szlakach można spotkać bardzo wielu turystów, którzy są zupełnie nieprzygotowani – sprzętowo, technicznie, kondycyjnie i merytorycznie – do podjęcia takiego wyzwania. W rezultacie szlak na Rysy od wielu lat dzierży niechlubną palmę pierwszeństwa pod względem liczby wypadków w okolicach Morskiego Oka. Celem powstania niniejszego folderu jest uświadomienie zagrożeń występujących na ścieżkach startujących znad Czarnego Stawu pod Rysami w szeroko rozumianym sezonie letnim, a także przedstawienie zakresu umiejętności, które powinien posiadać udający się na nie turysta.
Stworzenie tej broszury to wspólna inicjatywa Tatrzańskiego Parku Narodowego i Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. Jej celem jest przekazanie polskim turystom najważniejszych informacji na temat bezpieczeństwa, profilaktyki i zasad postępowania podczas burzy w Tatrach.Prawdopodobieństwo, że turysta górski zostanie porażony piorunem na szlaku, jest stosunkowo niewielkie, ale jednak realne. Po pierwsze, burze w górach występują częściej niż na nizinach. Po drugie, ukształtowanie górskiego terenu sprawia, że jeśli burza zastanie turystów w miejscu znacznie wystającym ponad otoczenie – na przykład na szczytach czy graniach – to prawdopodobieństwo porażenia będzie znacznie większe.W Tatrach odnotowuje się zwykle kilka przypadków porażeń rocznie. Z reguły stanowią one nie więcej niż 1% wszystkich wypadków. Na przykład w latach 1989–2004 doszło do 23 przypadków porażeń. Może to być zaskakujące, ale w tym okresie było ich więcej w Tatrach Zachodnich niż w Wysokich. Oto przykładowe dane statystyczne z Tatr Wysokich. W latach 1993–2012 w okolicach Morskiego Oka TOPR był wzywany do 2 porażeń (przy liczbie 346 odnotowanych wypadków). Z kolei w okolicach Orlej Perci w latach 1995–2014 w kronikach Pogotowia zapisano 4 porażenia (liczba wypadków ogółem: 359). Większość związanych z burzami zdarzeń ma miejsce w lipcu i sierpniu oraz w czerwcu.Ta broszura pomoże ocenić ryzyko nadejścia burzy, podjąć odpowiednie kroki w przypadku, gdy burza zastanie nas w górach, a także podpowie, jak udzielić pomocy osobie porażonej piorunem.
Stworzenie folderu o Orlej Perci to wspólna inicjatywa Tatrzańskiego Parku Narodowego i Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. Jej celem jest przekazanie polskim turystom najważniejszych informacji na temat bezpieczeństwa, potrzebnego sprzętu i przygotowania do przejścia jednej z najtrudniejszych technicznie tras turystycznych poprowadzonych w Tatrach Wysokich.Całość Orlej Perci oznakowana jest na czerwono, w trudniejszych miejscach wyposażona jest w ciągi stałych stalowych ułatwień, takich jak łańcuchy, klamry i drabinki. Zwykle przejście Orlej Perci dzieli się na dwie lub trzy jednodniowe wycieczki, wykorzystując szlaki dojściowo-zejściowe.Trasa przeznaczona jest dla najbardziej wprawnych i doświadczonych turystów – takie były założenia jej pomysłodawców już na początku XX wieku. W późniejszych latach coraz bardziej intensywny rozwój turystyki sprawił, że zatracono ten respekt i Orla Perć z trasy elitarnej zmieniła się w bardzo popularny szlak. Rezultatem tej zmiany jest tragiczna statystyka: od 1909 do 2014 roku na Orlej Perci (wraz ze szlakami dojściowymi i z odcinkiem Zawrat–Świnica) doszło do 122 wypadków śmiertelnych. Przyczyną wielu z nich jest niewystarczające przygotowanie (sprzętowe, kondycyjne bądź techniczne).Najczęstsze przyczyny wypadków to: poślizgnięcia na płatach śniegu, mokrych lub zalodzonych skałach (59%), pobłądzenia (26%), zasłabnięcia i zachorowania (9%), spadające kamienie (3%).Niniejszy folder ma za zadanie promowanie właściwego przygotowania – technicznego i sprzętowego – do bardzo poważnego przedsięwzięcia turystycznego, jakim jest przejście Orlej Perci. Znajdziemy tu informacje o topografii i czasie przejścia, organizacji ruchu na szlaku, trudnościach na poszczególnych odcinkach, a także wskazówki dotyczące obycia z ekspozycją, techniką poruszania się wzdłuż sztucznych ułatwień, w terenie skalnym, na płatach śniegu itp.
