Do strony Parku
Szukaj w sklepie
Szukaj w serwisie
Szukaj
Konto
Koszyk
Spiski raj… i trochę piekła
Tematem numeru zimowych „Tatr” jest Spisz. Piszemy głównie o bogactwie kulturowym i urodzie tej krainy, ale też trochę o tym, jak zapach piekielnej siarki wdarł się w XX wieku do tego rajskiego zakątka.
„Spisz nie jest spójnym regionem etnograficznym. Nie ma typowo spiskich strojów gwary budownictwa. (…) Spisz to współistnienie” – stwierdza Antoni Kroh, pisarz, etnograf, tłumacz wielu dzieł literatury czeskiej i słowackiej na język polski. On właśnie w głównym artykule naszego spiskiego bloku przedstawia niezwykłą mozaikę narodów, języków i religii, sposobów życia i gospodarowania na rozległym terenie od Dunajca po dolinę Hornadu, od Tatr i Pienin po Góry Lewockie i Słowacki Raj. Opowieść barwna, wnioski ciekawe, czasem zaskakujące.
Wspomniany na wstępie zapach piekielnej siarki to m.in. spór o górali spiskich. Konflikt polsko-słowacki ze znaczącym udziałem Czechów wybuchł po pierwszej wojnie światowej i wiązał się z wytyczaniem granicy między nowymi państwami, Polską i Czechosłowacją. Do dziś budzi negatywne emocje.
To jednak drobiazg, jeśli chodzi o akcenty infernalne, w porównaniu z całkowitą zagładą Żydów spiskich w latach drugiej wojny światowej. Bardzo dobry tekst napisali o tym Aleksandra Wojtaszek i Andrzej Spyra. Pani Wojtaszek jest rodowitą mieszkanką Frydmanu i zna temat nie tylko ze źródeł pisemnych, ale także z żywych opowieści rodzinnych i sąsiedzkich.
Źle się też kończy opowieść o Niemcach, zwanych tutaj Zipserami, którzy od średniowiecza zamieszkiwali wiele spiskich miast. Najpierw faszystowskie zaangażowanie dużej ich części, a potem wysiedlenie wszystkich z powojennej Czechosłowacji, na zasadzie odpowiedzialności zbiorowej.
Te różne zawirowania historyczne można śledzić czytając uważnie napisy nagrobne na spiskich cmentarzach. Takiej pracy podjęła się dla „Tatr” Ludwika Włodek, autorka wydanej niedawno książki o Spiszu – Cztery sztandary, jeden adres.
Bogaty, jak zwykle, jest dział przyrodniczy kwartalnika. Analizujemy na podstawie tzw. twardych danych gigantyczne opady śniegu z początku stycznia tego roku i groźną powódź z lipca roku ubiegłego. Szczególnie ciekawe są relacje przyrodnicze z pierwszej ręki. Józek Bobak, pracownik Obwodu Ochronnego Kuźnice pisze o młodej łani zagryzionej przez rysia na zboczach Śpiącej Góry, tuż pod klasztorem Albertynów. Bożena Wajda z narażeniem życia fotografuje pomurniki na wapiennej skałce.
Mamy też w „Tatrach” ciekawą rozmowę z Rafałem Miklerem, znakomitym wspinaczem, ratownikiem TOPR, absolwentem filozofii. Warto też przeczytać wywiad z włoskim alpinistą chorym na cukrzycę, który – mimo choroby – wspina się z powodzeniem nie tylko w rodzinnych Dolomitach, ale też w Andach i Himalajach.
W dziale historycznym polecamy obszerny tekst o aparatach fotograficznych Mieczysława Karłowicza, artykuł o Helenie Marusarzównie, utalentowanej i pięknej narciarce oraz osobiste wspomnienie Józefa Janczego, lekarz i toprowca, o Jerzym Hajdukiewiczu.
To tylko niektóre spośród wielu tematów najnowszych „Tatr”. Kwartalnik można kupić w empikach i sklepach górskich w całej Polsce. Prenumeratę najłatwiej zamówić za pośrednictwem księgarni internetowej: wydawnictwa.tpn.pl, z możliwością płatności elektronicznej.
Redakcja
Plakat autorstwa Gosi Herby towarzyszy naszej corocznej akcji edukacyjnej "Nie strzelaj w sylwestra"!Akcja zrodziła się troski o zwierzęta, zarówno te dzikie, jak i bezdomne, gospodarskie i domowe, u których huk i strzały powodują ogromny stres i dla których noc sylwestrowa jest po prostu koszmarem. W sylwestra można się bawić na tyle innych sposobów! Nie odpalajmy petard i fajerwerków!Każdego roku naszej akcji towarzyszy inny plakat. Do tej pory współpracowali z nami: Krzysztof Kokoryn, Dawid Ryski, Ola Woldańska-Płocińska, Katarzyna Bogucka, Patrycja Rek, Gabriela Gorączko, Marta Rydz-Domańska, Aleksandra Czudżak, Nika Jaworowska-Duchlińska.
Dama Lasów – brzoza, Pan Wielkiej Tatrzańskiej Trójcy – buk czy Przyjaciółka Człowieka – sosna to tylko kilka ze wspaniałych drzew, które zostały przedstawione w książce „O drzewach, które wybrał Tatry” Tomasza Skrzydłowskiego i Beaty Słamy. Tatry – choć maleńkie powierzchniowo, to jednak niezwykłe góry w środku Europy. Mimo surowego klimatu i trudnych warunków zadomowiło się tu kilkanaście gatunków drzew. Autorzy „O drzewach, które wybrały Tatry” w ujmujący sposób pokazują, czym są i mogą być rośliny dla człowieka. Tym, co czyni książkę szczególnie poruszającą, jest przedstawienie bliskiej relacji natury z człowiekiem. Drzewa to najstarsi towarzysze człowieka w jego ziemskiej wędrówce: ubierały, dawały schronienie i żywiły. Z powodu ich wielkości i tajemniczości często antropomorfizowano je, wierzono, że ukryte w nich żywioły nadają im boską moc czy magiczne właściwości. Wiązano los człowieka z ich losem (np. horoskop celtycki). Od nazw drzew pochodzą imiona ludzi, ich nazwiska (Leszczyński, Jaworski, Brzozowska), nazwy miast i ulic. Tomasz Skrzydłowski i Beata Słama w publikacji chcą podkreślić rolę natury w historii oraz kulturze. Z książki czytelnik nie tylko dowie się, że pierwszy buk pod Tatrami zazielenił się około 5 tysięcy lat temu, król Władysław Jagiełło wydał specjalny traktat, na którego mocy zabroniono wywozu drewna cisu za granicę w obawie przed jego wyginięciem, czy że jesion może zmieniać płeć.Niejednokrotnie turyści, podążając ku tatrzańskich szczytom, nie zwracają uwagi na to, co rośnie wokół. Warto jednak zatrzymać się i spojrzeć w górę, na korony drzew, to widok nad widoki – misterny ażur gałęzi, prześwietlone słońcem liście niczym sklepienie katedry. Książka ma cztery warianty okładki. Tak, jak drzewa wybrały Tatry, tak czytelnik może wybrać drzewo, które zostanie jego własnym patronem tej opowieści. W publikacji znalazło się ponad sto znakomitych zdjęć, zarówno tych współczesnych autorstwa fotografów przyrody, jak i obrazów archiwalnych.O autorach:Tomasz Skrzydłowski – doktor nauk leśnych, absolwent Wydziału Leśnego Akademii Rolniczej w Poznaniu (studia magisterskie) oraz Wydziału Leśnego AR w Krakowie (studia doktoranckie). Jego zainteresowania zawodowe i prywatne są ściśle związane z przyrodą, w szczególności ekologią i hodowlą lasu, botaniką, herpetologią oraz ornitologią.Beata Słama – redaktorka i dziennikarka, warszawianka, która wybrała Zakopane. Jeździ na nartach, wspina się i wędruje po górach. Współpracowała z czasopismami „Taternik”, „Góry”, „Tatry”.Wyróżnienia, nagrody:Najpiękniejsza Książka Roku, kategoria „Książki przyrodnicze, matematyczne i techniczne, Polskie Towarzystwo Wydawców Książek.Nagroda specjalna za wyjątkowe walory edytorsko-artystyczne, Zakopiański Festiwal Literacki.Wyróżnienie Wydawnictwa „Karpaty” w konkursie Najlepsze Wydawnictwa o Górach, Targi w Krakowie, Centralny Ośrodek Turystyki Górskiej Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego oraz Wydawnictwo „Karpaty”.
Tatry, jakich nie widzieliśmy. Zakopane, jego mieszkańcy i turyści sprzed wieku. Kilkaset pocztówek przedstawiających niezwykłe losy polskich gór. Niektóre dostępne dla oczu szerokiego grona odbiorców po raz pierwszy. „O tatrzańskich pocztówkach” – album, który jest owocem ponad 25-letniej pracy badawczej i kolekcjonerskiej Adama Czarnowskiego, zawiera rekordową liczbę reprodukcji – ponad 900, na 528 stronach.Nazywana kartą ozdobną lub po prostu widokiem czy korespondentką, widokówka zaczęła funkcjonować jako dobrze znana nam pocztówka w 1900 roku. Nazwa została wybrana w specjalnie zorganizowanym konkursie, a zaproponował ją sam Henryk Sienkiewicz. Losy tatrzańskiej pocztówki są ciekawe i barwne. Były one produkowane przez licznych wydawców, edytorów oraz zakłady fotograficzne, a w czasach największej popularności również przez mniejsze firmy. Reprodukcje wykonywano różnymi technikami graficznymi i poligraficznymi, ustępując potem miejsca fotografiom. Pierwsza znana karta tatrzańska trafiła do obiegu w 1895 roku, żeby w czasie największej na nie mody turyści z Tatr mogli wysyłać je nawet kilka razy dziennie. Choć wypiera ją komórka i internet, cieszy się popularnością aż do dziś.Pocztówki są świadectwem zarówno wydarzeń historycznych, jak i dokumentacją codzienności. Pokazują polskie góry na przestrzeni kilkudziesięciu lat przełomu XIX i XX wieku, po okres międzywojenny. Na licznych pocztówkach pojawiają się – Zakopane, szlaki górskie, znane krajobrazy, między innymi Morskie Oko, Hala Gąsienicowa, Giewont, Dolina Pięciu Stawów Polskich, a także portrety górali. „O tatrzańskich pocztówkach” to przede wszystkim bogactwo materiału i ogromny wybór zdjęć i reprodukcji.O autorze: Adam Czarnowski (1918–2010) – jeden z najwybitniejszych polskich krajoznawców, utalentowany fotografik, kolekcjoner i znawca historii polskiej fotografii i pocztówki. Wieloletni pracownik Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego i jego członek honorowy. Autor 14 książek i 700 źródłowych prac. Zgromadził ponad 90 tysięcy pocztówek, z czego aż 5 tysięcy o tematyce tatrzańskiej, tworząc jeden z największych tego typu zbiorów w Polsce. „O tatrzańskich pocztówkach” to praca jego życia. W prezentowanej książce uzupełnia ją antologia pism tatrzańskich Czarnowskiego z lat 1982–2008.Wyróżnienia, nagrody:Nagroda im. Feliksa Jasieńskiego „Kolekcjonerstwo – nauka i upowszechnianie”, Muzeum Narodowe w Krakowie, Archiwum Polskiej Akademii Nauk oraz Dom Spotkań z Historią w Warszawie.Nagroda KLIO, XXVI Targi Książki Historycznej.I miejsce w kategorii „Albumy krajoznawcze”, XXVI Ogólnopolski Przegląd Książki Krajoznawczej i Turystycznej.Najlepsze Wydawnictwa o Górach, I miejsce w kategorii „Albumy”, Centralny Ośrodek Turystyki Górskiej, Wydawnictwo „Karpaty” oraz Targi Książki w Krakowie.Górska Książka Roku, kategoria Tatralia, Festiwal Górski im. Andrzeja Zawady w Lądku Zdroju.Nominacja w konkursie Najpiękniejsze Książki Roku, Polskie Towarzystwo Wydawców Książek.
Plakat autorstwa Katarzyny Boguckiej towarzyszy naszej corocznej akcji edukacyjnej "Nie strzelaj w sylwestra!".Akcja zrodziła się troski o zwierzęta, zarówno te dzikie, jak i bezdomne, gospodarskie i domowe, u których huk i strzały powodują ogromny stres i dla których noc sylwestrowa jest po prostu koszmarem. W sylwestra można się bawić na tyle innych sposobów! Nie odpalajmy petard i fajerwerków!Każdego roku naszej akcji towarzyszy inny plakat. Do tej pory współpracowali z nami: Krzysztof Kokoryn, Dawid Ryski, Ola Woldańska-Płocińska, Gosia Herba, Patrycja Rek, Gabriela Gorączko, Marta Rydz-Domańska, Aleksandra Czudżak, Nika Jaworowska-Duchlińska.
W Zakopanem już od dziesięciu dni rządzili samodzielnie Polacy, kiedy w Warszawie Józef Piłsudski 11 listopada 1918 r. przejmował władzę od powołanej przez Niemców Rady Regencyjnej. Temat numeru jesiennych „Tatr” związany jest ze stuleciem odzyskania przez Polskę niepodległości.Piszemy o Drużynach Podhalańskich, czyli o kadrach przyszłej polskiej armii, werbowanych wśród ochotników górali jeszcze przed wybuchem pierwszej wojny światowej. Obszerny tekst poświęcamy Rzeczpospolitej Zakopiańskiej, czyli quasi-państewku, które pod rządami prezydenta-pisarza Stefana Żeromskiego działało od 31 października do 16 listopada 1918 r. Jest też rzut oka na wydarzenia po południowej stronie Tatr – artykuł o podjętej przez miejscowych Niemców próbie utworzenia Republiki Spiskiej ze stolicą w Kieżmarku.W części przyrodniczej mamy opowieść o tym, jak nasza stała autorka udaremniła zniszczenie jednej z największych tam bobrowych na Podtatrzu. Pokazujemy kocię rysia sfotografowane przez pracownika Parku w Dolinie Roztoki oraz mogiłę jelenia usypaną przez niedźwiedzia w Dolinie Wyżniej Chochołowskiej. Piszemy o rykowisku w Dolinie Bystrej i o Nowym Szczyrbskim Jeziorze po stronie słowackiej.Dajemy wywiad z Tomaszem Skrzydłowskim, doktorem nauk leśnych, autorem "Przewodnika przyrodniczego po Tatrach polskich", który szuka naturalnych lasów w różnych zakątkach świata. Przywołujemy postać Władysława Cywińskiego, wybitnego znawcy topografii tatrzańskiej w piątą rocznicę jego tragicznej śmierci. Publikujemy kolejny odcinek wspomnień Wojciecha Gąsienicy-Byrcyna z czasów, kiedy był leśniczym na Hali Gąsienicowej.W części historycznej piszemy, jak Zofia Stryjeńska zemściła się na Karolu Szymanowskim za dopuszczenie do prac nad scenografią "Harnasi" innej artystki. Dajemy krótki materiał ze zdjęciami o przedwojennych szybowcach, które przypominały bardziej renesansowe maszyny do latania niż współczesne statki powietrzne. Wystrzeliwane były z użyciem specjalnej procy z okolic osiedla Furmanowa w Paśmie Gubałowskim. Odważni piloci, najczęściej miejscowi taternicy lub narciarze, siedząc na małym siodełku bez żadnej kabiny i sterując oszczędną drewnianą konstrukcją, unosili się nieraz dwieście lub więcej metrów nad Zakopanem.To tylko niektóre spośród wielu tematów najnowszych „Tatr”.
Plakat autorstwa Oli Woldańskiej-Płocińskiej towarzyszy naszej corocznej akcji edukacyjnej "Nie strzelaj w sylwestra!".Akcja zrodziła się troski o zwierzęta, zarówno te dzikie, jak i bezdomne, gospodarskie i domowe, u których huk i strzały powodują ogromny stres i dla których noc sylwestrowa jest po prostu koszmarem. W sylwestra można się bawić na tyle innych sposobów! Nie odpalajmy petard i fajerwerków!Każdego roku naszej akcji towarzyszy inny plakat. Do tej pory współpracowali z nami: Krzysztof Kokoryn, Dawid Ryski, Katarzyna Bogucka, Gosia Herba, Patrycja Rek, Gabriela Gorączko, Marta Rydz-Domańska, Aleksandra Czudżak, Nika Jaworowska-Duchlińska.
Tatrzański Park Narodowy oraz Polskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk o Ziemi – Oddział Krakowski przedstawiają trzytomową monografię pt. "Przyroda Tatrzańskiego Parku Narodowego a Człowiek. Nauka Tatrom". Publikacja zawiera artykuły przedstawione na V Konferencji Tatrzańskiej, która odbyła się w Zakopanem w dniach 24–26 września 2015 roku. W pierwszym tomie monografii (Nauki o Ziemi) została przedstawiona tematyka związana z geologią, geomorfologią, hydrologią, klimatem oraz regionalizacją Tatr; w tomie drugim (Nauki Biologiczne) omówiono zagadnienia związane z fauną i florą tatrzańską, szczególnie fauną tatrzańskich potoków; natomiast tom trzeci (Człowiek i Środowisko) zawiera artykuły związane przede wszystkim z ruchem turystycznym w Tatrzańskim Parku Narodowym, a także wpływem działalności człowieka na obszar Tatr i Podtatrza.
Zbiór ponad 30 esejów publikowanych w różnych miejscach w latach 1981–2013. Są one dziś trudno dostępne, gdyż ukazywały się głównie w materiałach towarzyszących konferencjom i seminariom, w pracach zbiorowych i na łamach periodyków.Zebrane w całość stanowią kompendium wiedzy – o niemożliwej do przecenienia wartości – o tym, czym żyło Zakopane od chwili, gdy pojawili się tu ludzie „z zewnątrz” umiejący pisać i chcący podzielić się swoimi wrażeniami z resztą społeczeństwa, do czasów nam współczesnych. Szkice i studia, z których składa się tom, to historia z górą dwóch wieków, pisana wprawdzie językiem prac literaturoznawczych, ale też pełnym swady, niepozbawiona niemal anegdotycznych opisów, a przede wszystkim rzetelna i podbudowana obszernym materiałem źródłowym.Od Autora:"Książka Literatura i Tatry jest wyborem prac zwieńczającym siedemdziesięciolecie mojej fascynacji Tatrami i jednocześnie zamykającym półwiecze mych poczynań historycznoliterackich na polu tematyki tatrzańskiej i podhalańskiej, stąd szczególne symboliczne znaczenie ma dla mnie fakt, iż ów zbiór studiów ukazuje się nakładem Wydawnictwa TPN. Nie przypadkiem więc pierwszą pracą w tym tomie jest studium o kulturowym znaczeniu Tatrzańskiego Parku Narodowego. Większość zgromadzonych w niniejszym tomie rozpraw i szkiców napisana została już po ukazaniu się 1982 roku monografii obejmującej dzieje problematyki tatrzańskiej w literaturze lat 1805–1939. Powstawały one przy różnych okazjach, zawsze jednak z zamiarem wzbogacenia wiedzy zarówno o dziejach tematyki tatrzańskiej w literaturze, jak i kulturowym znaczeniu Tatr. Zgromadzone w niniejszym tomie tworzą one swoistą wieloaspektową mozaikę tematologiczną.Zwracam tu uwagę na to, jak w poetyckim dyskursie staropolskim Tatry stały się Krępakiem, chociaż prawdziwy Krępak był od Tatr odległy. Przypominam zdumiewającą wizję Pratatr stworzoną pod piórem Jana Pawła Woronicza; wyjaśniam, jakie były podstawy romantycznego kultu Stanisława Staszica, piszę o przedziwnej lokalizacji Tatr między Polską a Litwą w poezji Mickiewicza i wskazuję, jak poszukiwanie odpowiedzi na pytanie, czy Cyprian Norwid był nad Morskim Okiem, prowadzi do określenia miejsca motywu Tatr w jego myślach i misterium Krakus. Życzliwy Czytelnik znajdzie tu wyjaśnienie, co i po co zmyślił Teodor Tripplin, pisząc o swej bytności u Krobickich w Harklowej i wejściu na Łomnicę, okraszonym fantazyjnym opisem sposobu transportowania chorego w czasie akcji ratowniczej prowadzonej w górach. Piszę o tym, jak uczeni górale rozmawiali między sobą po łacinie i jakie fascynujące (a i śmieszne) epizody wpisane zostały w dzieje refleksji o Krywaniu. Zapraszam też do odczytania wpisów pomieszczonych w uchodzącej za zaginioną księdze pamiątkowej kawiarni Trzaski w Zakopanem. Otwiera ją sympatycznie dowcipny wiersz Kornela Makuszyńskiego (1927), zamyka – przejmujący wiersz Tadeusza Staicha (1948). Oba godne lektury."Wyróżnienia, nagrody:Nagroda Literacka Zakopanego, Zakopiański Festiwal Literacki.
Stworzenie broszury o Rysach i Przełęczy pod Chłopkiem to wspólna inicjatywa Tatrzańskiego Parku Narodowego i Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. Jej celem jest przekazanie polskim turystom najważniejszych informacji na temat bezpieczeństwa, potrzebnego sprzętu i przygotowania do przejścia tych jednych z najtrudniejszych technicznie tras turystycznych poprowadzonych w Tatrach Wysokich.Morskie Oko jest najczęściej odwiedzanym miejscem w Tatrach Polskich. Nic więc dziwnego, że wysokogórskie szlaki, które startują znad tego kultowego jeziora, cieszą się dużą popularnością.Dwa najtrudniejsze z nich – na Rysy i na Przełęcz pod Chłopkiem – zasługują na miano jednych z najpoważniejszych turystycznych wypraw w tych górach ze względu na długość, różnicę wysokości oraz trudności techniczne. Dlatego też są naturalnym celem dla dobrze przygotowanego i doświadczonego turysty wysokogórskiego.Niestety, magia morskoocznych olbrzymów, szczególnie najwyższych w Polsce Rysów, działa jak magnes i na tych szlakach można spotkać bardzo wielu turystów, którzy są zupełnie nieprzygotowani – sprzętowo, technicznie, kondycyjnie i merytorycznie – do podjęcia takiego wyzwania. W rezultacie szlak na Rysy od wielu lat dzierży niechlubną palmę pierwszeństwa pod względem liczby wypadków w okolicach Morskiego Oka. Celem powstania niniejszego folderu jest uświadomienie zagrożeń występujących na ścieżkach startujących znad Czarnego Stawu pod Rysami w szeroko rozumianym sezonie letnim, a także przedstawienie zakresu umiejętności, które powinien posiadać udający się na nie turysta.
Nie tylko orzeł, sokół czy orlik, ale także kobuz, mornel, podróżniczek i pluszcz oraz prawie 300 innych gatunków ptaków występujących na terenie Tatr i Podtatrza znalazło się w bogato ilustrowanej książce Włodzimierza Cichockiego.Towarzyszą każdemu, kto wędruje po Tatrach, niezależnie od wysokości, na jakiej się znajduje. Mało kto jednak zdaje sobie sprawę z różnorodności gatunkowej ptaków zamieszkujących tereny Tatr i Podtatrza. Włodzimierz Cichocki, przyrodnik, ornitolog, wieloletni kierownik Działu Przyrodniczego Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem, przez trzydzieści lat prowadził obserwacje ptaków. Efektem jego pracy jest kompendium, którego dotychczas brakowało w Polsce. Książka podsumowuje aktualny stan wiedzy o tatrzańskiej awifaunie i opisuje ptaki spotykane w Tatrach i na Podtatrzu w ciągu ponad 150 lat.Włodzimierz Cichocki każdy gatunek charakteryzuje bardzo szczegółowo, wskazując nie tylko tereny występowania, tryb życia, upierzenie czy styl lotu, ale także ulubione pokarmy, zwyczaje czy cechy wyróżniające danego ptaka. I tak dowiemy się, że trzmielojad ma tępe pazury, a głuszec rzeczywiście podczas toków nie słyszy, co się wokół niego dzieje. W albumie znajdziemy również praktyczne wskazówki dotyczące budowy budek czy karmników, zasady dokarmiania ptaków zimą, a także podpowiedzi, jak w inny sposób możemy im pomagać. Opracowanie bogato zilustrowano zdjęciami ptaków w ich naturalnym środowisku. Zawdzięczamy to kilkudziesięciu autorom, którzy byli uprzejmi udostępnić swoje prace – częstokroć unikatowe, powstałe jako efekt pasji, z reguły okupione godzinami śledzenia, wypatrywania, czatowania...Publikację uzupełniają tabele zawierające wykaz gatunków ptaków gniazdujących w Tatrach i ich podstawową charakterystykę ze względu na obszar występowania, typ rozmieszczenia i stan zagrożenia oraz wykaz gatunków bytujących w okresie pozalęgowym. Autor wyraźnie rozgranicza ptaki lęgowe Tatr od gatunków lęgowych Podtatrza oraz weryfikuje dotychczasową systematykę tychże.Album „Ptaki Tatr i Podtatrza” jest przeznaczony zarówno dla specjalistów ornitologów, osób hobbystycznie interesujących się ptakami, jak i wszystkich, których zadziwia tatrzańska przyroda.O autorze:Włodzimierz Cichocki – jest współtwórcą Komitetu Ochrony Orłów oraz Komitetu Ochrony Kuraków. Od 40 lat monitoruje populację podtatrzańskich bocianów, a od 30 lat tatrzańską populację pluszcza i pliszki górskiej. Prowadzi również długofalowe badania nad tutejszymi kurakami leśnymi: głuszcem i cietrzewiem. Szczególną jednak uwagę skupił na poznaniu tatrzańskich sów. Jest także współautorem pierwszej pracy o występowaniu pomurnika w Tatrach. Jest autorem lub współautorem ponad 100 prac naukowych i popularnonaukowych, w tym „Polskiego nazewnictwa ptaków świata” oraz „Polskiego nazewnictwa ssaków świata”.
